دلم میخواد اونقدر باصدای بلند گریه کنم و برای تنهایی و بخت بدم زجه بزنم که دیگه صدام خفه بشه

دلم میخواد از همه ی آدما گلایه کنم ، برم یه جای دور که هیچکی منو نشناسه

یه جایی که کسی کاری به کارم نداشته باشه

یه جایی که بتونم راحت هق هق گریه هامو خالی کنم

خیلی دلم گرفته از دنیا از زندگی از همه و همه

چرا کسی صدای منو نمیشنوه؟چرا کسی دستمو نمیگیره؟

چرا کسی به کمکم نمیاد

آخه مگه انصافتون کجا رفته زمینی ها؟

قلبتون از سنگ شده آدما ی خاکی؟

دلم خونه و چشمام پر از غم

اما حق شکستن سکوتمو ندارم

چرا همیشه غصه و غم ، همیشه فریاد های بی صدا سهم منه؟

چرا باید همیشه تو خودم بشکنم و اشکامو روی گونه هام رها کنم

تا وقتی که از روی گونه هام به زمین چکیده بشن؟

اونقدر غم تو دلمه که فقط دلم میخواست تو تنهاییم به بخت بدم اشک بریزم

برام دعا کنید تا به آرامش برسم

شــــــــــــــــــــــاید  . . . .

قاصدک غم دارم

غم آوارگی و دربدری

غم تنهایی و خونین جگری

قاصدک وای به من

همه از خویش مرا میرانند

همه دیوانه و دیوانه ترم میخوانند

مادر من غم هاست

مهد و گهواره ی من ماتم هاست

قاصدک دریابم روح من

عصیانزده و طوفانیست

آسمان نگهم بارانیست

قاصدک غم دارم

غم سنگینی عالم دارم

قاصدک غم دارم

غم من صحراهاست

افق تیره ی او ناپیداست

قاصدک دیگر از این پس منم و تنهایی

و به تنهایی خود منتظر معجزه ای دریایی

قاصدک غم دارم

قاصدک حال گریزش دارم

میگریزم به جهانی که در آن پستی نیست

میگریزم به جهانی که مرا ناپیداست

شاید آن نیز فقط یک رویاست